Kanser Olmaktan Son Anda Nasıl Kurtuldum ? Meme Kanseri

Herkese merhaba ,


geçtiğimiz yazımda ablamla alakalı bir tecrübemi ve ben nasıl etkilediğini yazmıştım.
Şimdi de size bunun benim hayatımı nasıl kurtardığını anlatmak istiyorum.

2011 senesinde,okuldan mezun olalı bir sene geçmiş,kpss kurslarında dirsek çürütürken bir gün aniden sağ göğsüme bir acı girdi.O gün elime oldukça büyük gelen bir kitleye rastladım.

Ciddi derecede panik olmamla birlikte hemen tatildeki annemi aradım,her kadında olduğunu sakin olmamı fibrokist denilen şeylerden kendinde de olduğunu söyledi.
Sakinleştim ve açıkçası ipin ucunu bıraktım.

İşe girmemle birlikte bir check up yaptırma ihtiyacı hissettim ve düzenli olarak kontrol ettiğim o kist için de muayene oldum.O dönemde yine de herhangi bir şeyden şüphelenmedim ve 2 cm lik ! olması beni hiç rahatsız etmedi.Hatta kanser düşüncesi aklıma bile gelmemişti.doktorla birlikte izleme kararı aldık.

2014 yılının şubat ayında kontrol amaçlı tekrar gittim ve kist aynı büyüklük ve ölçülerdeydi.bu süre zarfında meme kanseri eğilimi gösteren bir şey olmamıştı ve sıkıntı etmemiştim.Ne de olsa ailemde de kanser türevleri yoktu ve genetik riskimin olmaması da abasıydı.ancak genel cerrah olan doktorum o zaman bana şöyle demişti: biz cerrahlar her şeyi kesip almak ister gibi durabiliriz, bunu küfen kişisel algılamayın ve para kazanma amaçlı görmeyin. Her ne kadar kistiniz normal bir seyirde olsa da büyüme yaparsa alınması gerekir...

Ben de bunu pozitif bir şey olarak alıp ablamın kanser olduğu haberine kadar bir daha aklıma getirmedim.

Bazen düşünüyorum da çok salakmışım.

Ablamın kemoterapi süresi boyunca doktora gitmeye ve kendimle ilgili bir rahatsızlığı aileme hissettirmekten korktum.Ne de olsa düşünecek çok şeyleri vardı...
Sonra allahıma bin şükür ablam iyileşince kendime odaklanmaya karar verdim.

Bu sefer başka bir göz olsun diye farklı bir doktora ve daha iyi bir hastaneye gittik.en yine aynı standartta bir kist ile karşılaşacağımı düşünüyor,kendimi kötü bir şeyle karşılaşma ihtimalinden uzak tutuyordum.

Ultrason sonuçları çıktığında hafif bir şok yaşadığımı kabul ediyorum.

Sevgili doktorum İlker Bey bana kitlemin 3.5 cm ye yakın olduğunu, kitlenin etrafında bozulma olarak tabir edilen değişiklikler olduğunu ve şüpheli göründüğünü söyledi.
Bu noktada kendisine kitlenin geçmişinden bahsedince kararın yine de kendime ait olduğunu kitlenin izlenmeye devam edilmesini istersem bana karışmayacağını söyledi.ancak profesyonel görüşü alınması yönündeydi.


O anda eşimle bakıştık ve her zamanki gibi aynı şeyi düşündük.
Ablamın durumu ortadaydı,ailemizde öyle veya böyle risk vardı ve kitle büyüyordu.



Eğer o gün orada aldırmaya karar vermeseydik,bir sene sonra MEME KANSERİ olacağımı ameliyattan sonraki patoloji sonuçlarında öğrendim.

bütün bu yazıları yazıp detaylıca başıma gelenleri anlatma sebebim tam da bu işte,

1. Her zaman kendinizi muayene edin
2. Muayenelerinizde önceden olmayan bir kitle vb bulursanız işinizi gücünüzü bırakın doktorunuzdan randevu alın
3. Ameliyat olmaktan korkmayın bir haftada eski halime döndüm ki biyopsi değil ameliyat oldum
4. Doktorunuzu iyi seçin ve ona güvenin
5. Erken teşhis sayesinde hayatlar kurtulur bunu unutmayın
6. Doktorların bana ilk sorusunun sigara içiyor musun olması tesadüf değil.Her ne kadar çok içmesem de o gün komple sigarayı bıraktım ve neredeyse 2 aydır hiç içmedim. Belki de daha çok içsem veya içmeye devam etsem nüksedecek korkusu sigara isteğimi ölümüne bastırdı!!!!

Benim teşhisim evre sıfır kanser yani kanser hücresi çok ufak bir şekilde başlamış fibro kist değil tümörmüş. Ve.Ve o iyi huylu tümör de kansere bulaşmak üzereymiş ki aldırmışım.

doktorumun bana verilmiş sadakan varmış demesi beni baya bi etkilemişti.

Velhasıl eğer ablam hastalanmasaydı onun korkusunu hissetmeseydim ben de ameliyat olmayacaktım.Ne kadar çok bilinçlenirsek o kadar doğru kararlar verdiğimizi anladım. Geçtiğimiz senenin tamamında bir hastalığın bir ailede ne depremler yarattığını herkesin hasta dahil nasıl psikolojik ve fiziksel sarsıntılar geçirdiğini izledim ve yaşadım. Bunu aileme bir daha yaşatmamak adına ameliyat oldum ve bu sayede belki hayatım kurtuldu.

Hiç bir şeyi sallamayıp kendi haline bıraktığımı düşünüyorum da,tüylerim diken diken oluyor..

Bu yazıyı okuyan herkese bir tavsiyem olacak,kendinizi sevin ve özen gösterin .Ciddi rahatsızlıklar önlem alınarak sonsuza kadar engellenebilir.Sadece kendiniz için değil sevenleriniz için de bunları kulağınıza küpe yaparsanız ben de boşuna yazmamış bu özelimi boşuna paylaşmamış olurum.

Herkese sağlıklı sevdikleriyle uzun bir ömür diliyorum...

Not: Prof DR Osman Müftüoğlunun yazısını okumanızı tavsiye ederim:/www.hurriyet.com.tr/magazin/yazarlar/20285219.asp