Hepsi Bitti Şimdi Yazıyorum

Herkese merhaba,

Sizlerle uzun zamandır görüşemiyoruz,
Belki bir yıl olmuştur...
Çok uzun zamandır hayat bana keyiflerimle, kendimle kafama göre yaşamama izin vermedi...
Sebebini ve neler yaşadığımı size anlatmaya çalışacağım ,

Tek yazıya sığdıramayabilirim çünkü olayları tam olarak kafamın dahi aldığını söyleyemem.

Nolur dikkatli okuyun,

Belki içinde hayatınızı kurtaracak şeyler olabilir
Kimse benim başıma gelmez demesin lütfen...

2014 yılının başındayken içimden çok umutlu mutlu günlük güneşlik sıkıntısız zamanlar geçiririm diyordum.Hayatımda her bir şeyim tamam diye şükürler ediyordum

Tek sıkıntım evlilikle gelen taksit borçları,evin çok iyi ısınmayışı ve eşimin titizliğinden çıkan tartışmalardı :)

Sonra bir gün ablam aradı,
Boynunda iki tane şişlik çıkmıştı.
Şimdi adını vermek istemediğim berbat bir özel hastane doktoru antibiyotik tedavisi verip ablamı evine gönderdi.
Hala bana ismini söylemiyorlar...

Tedavi neyse ki sonuç vermedi ve şişlikler inmedi.

Düşünüyorum da ya inseydi?

Neyse..

Sonra ablamın içi rahat etmedi ve alanında çok iyi bir doktora gittik.
Konunun ciddiyetini hemen fark ettiler tabi...iyi ki de hemen gitmişiz.
Bazen her şey çok çabuk olur ya ne ara karar verildi de ablam ameliyat oldu,ne ara yaraları kapandı bunlar çok muallak ama bir an var ki onu hiç unutmuyorum

Cuma günüydü,



Patolojiye gönderilen parçaların sonuçlarını bekliyorduk
İşten çıktım eve gitmek üzere eşimi bekliyordum
Telefonla annemle görüşmeye başladık,annem çok pozitiftir hem de haddinden fazla,hoş sonradan o pozitiflik deprem geçirdi ama,,
Annem ablamın ilaç tedavisi alacağını korkulacak bir şey olmadığını söylediğinde aşırı rahatladım,çok şükür dedim çok ucuz atlattık...
Sonra ablam aldı telefonu,

Anneme bakma dedi sana söyleyemiyor ben kansermişim ve  kemoterapi göreceğim...

Bu netlikte bir cümleyi ağzından duyduğumda ne hissettim?
Soğuk bir duş desem değil,
Tüylerim diken diken oldu desem değil,
Belirsizliğin korkusu değil,

Fırtınanın gözü diye bir terim vardır...

En şiddetli noktasıdır yağışın ,en karmaşık yeridir havanın, sizi nereye taşıyacağını bilemezsiniz,ne kadar yağar ne kadarını yıkar.....

Kendimi sokağın orasında maviş gözlü tanımadığım bir teyzenin kollarında ağlarken buldum...
Beni sakinleştirmeye çalışıyordu.
Teyzem de babasını kanserden kaybetmiş başladık birlikte ağlamalara kıyamam ona da :(

Bizim hastane hikayemiz böyle başladı ve aylarca devam etti.Ablamın rahatsızlığı lenf bezleri ile alakalı bir durumdu, vücudunda bir kaç yerinde çıkmıştı.
Başlarda her şey motivasyon ve direnç başta olmak üzere iyiydi,
Tabi zamanla tedavinin etkileri ağırlaşıyor,vücuttaki tüm bağışıklık sistemi tamamen bitip yeniden inşa ediliyor...
Bu da cidden çok zor ve sancılı bir durum...Nasıl olmasın ki?


Aylar sonra,pek çok kür kemoterapiden ve hastane nöbetlerinden sonra doktor bu son artık sadece kontrole geleceksin dediğinde hepimiz çok sevindik.Ablamın vücudunda kanserli hücre kalmamıştı ve artık sadece kendisine iyi bakacak yeni çıkacak saçlarını tarayacaktı :)

Çok büyük bir mutlulukla söylemeliyim ki şimdi ablam maşallah çok iyi,herkesin dualarıyla fedakarlıklarıyla azmiyle şimdi çok daha iyi ve daha da iyi olacak...Bunu okuyanlardan da dualarını eksik etmemesini diliyorum...

Ben ne mi ogrendim ?

Kanseri bir kara deliğe benzetiyorum,

Etrafındaki renkleri içine çeken,onları sömüren bir delik
İnsanların keyiflerince yapabilecekleri tüm dilek ve isteklerini alan,onları şarta bağlayan,limitler koyan özgürlüklerini kısıtlayan bir şey
Plan yapmanızı engelleyen,sevdiklerinizle geçireceği vakitlerini çalan bir hain

Ve sonra eğer hayata tutunabildiyseniz tüm aldıklarını kat be kat geri veren bir şey

O kara deliğe feda ettiğiniz tüm olasılıklar size hayat tarafından geri veriliyor
Yeniden doğmak dediğin başka nedir ki ?
Hayatı eskiden daha çok sevmek,eskisine göre daha az üzülmek,kendini daha çok sevmek ve kabul etmek,
Bir bakın iyileşenlerin hikayelerine; hayatta diyor kendimden daha değerli ne olabilir?
Stres,sıkıntı, o ne dedi, bu ne düşünür diye diye yormuşum boşa kendimi?

En azından kendi hikayem için tecrübelerim böyleydi benim sonuçlarım bunlar...

Allah herkesin hastasına acil şifalar ve hasta bakanlarına da bol sabır kuvvet ve pozitiflik versin dostlar...Eminim ki bu yazıyı okuyanların mutlaka bir iki tane tanıdığının başından geçmiştir hatta benim hikayemdeki kadar şanslı bile olmayanlar vardır :(

Size bundan sonraki yazımda ablamın hastalığının benim hayatımı nasıl kurtardığını anlatmak istiyorum,
Şimdilik oraya girmiyorum ama farkında olmak asıl önemli olandır...
Vücudunuzu dinlerseniz size söyleyecek çok fazla şeyi vardır.
Ben kendimi ablam yüzünden dinlemeye başladım ve iyi ki de yapmışım...


Görüşeceğiz...